Kızılateş Edebiyat Sayfası.

Sana Gurbet Adını Verdim Aysel’e Dağlarım, taşlarım, ovalarım zulüm altında Vurguncular atbaşı yarışa durmuş Yol gidiyor yüz yılların kervanı Denizlerin üzerinde yelkensiz Çağlar boyu örselenmiş türküler Gözlerimde sızım sızım damlalar Yumuk yumuk ağlıyorum Benim dağlarımı görsen öyle demezsin Benim köylerimi görsen ağlarsın Yollarım, ırmaklarım, göllerim, ovalarım Sefilleri oynuyor bu milenyum çağında Duygusuzluğun, düşüncesizliğin Tomur tomur terlediği süreçler ikliminde Bir fotoğraf gölgesine parmağımı basıyorum Bir fırtına kopuyor beynimin ortasında Fotoğrafı duvara asıyorum İnsan hiç çiçeklere küser mi? Gurbetin kucağında Hallaç pamuğuna döndü yüreğim Fırtınalı geceler Kanatır gönlümün can damarını Öylesine göçmen ki bu yaşam Karışır durmadan çan seslerine Bir nefeslik canı kalmış dünyanın Çaresizlik hırçın kılmış evreni Doğal değişimler uyarıyor insanı Öksüz toprak yetim orman telaşta Zulüm yalnız insana ol

Merdinik Çiçekleri Sırdaşıyım zülf-i siyahım Nefes nefes ayrılık kokusunu taşırım Sesini dinlediğim zaman Merdinik çiçekleri aklıma geliyor Nefesini kulaklarım toplasın Çığlığını gözlerim Düşünülmüş bir ezginin Kutsal olan son notası vuranda İlahi denen kutsal aşkın bam teline gelmişiz Ehli hak diyen dilin gizlenmiş bir yolusun Efsunlu aşkların sahibi Saatin çizgilerle döşendiği bir nokta Zembereği kırılmış kaçışın ta kendisi Sözü baldıran zehri Yasaları Nemrudi Ateş çemberi Karınca kararınca su Taraf olmak Bazen patika yol Bazen Arnavut kaldırımı ayakaltında Çiğnendikçe umut dolu bir aleme ulaşmak Alem kavuştak içinde Ebedi ezel sayan döl dökümü felsefe Ne sahibi Ne tapusu bulunmayan Hikmetinden sual olunmaz amma Kendi yapar kendi tapar demişler Öz yolunda öz özünü bilmeyen Hiç olmazsa kalıtımsız Çiçeklerin rengi ile donansın Gök mavi Yer yeşil Işık Ruh alemi yosmaların diliyle Rahimde